Тргнал Пејо еден петок со своите Мариовци на пазар.Одејќи така,патем видел еден вир кој имало риби,па бидејќи било петок и не се мрсело,Пејо решил да направи ручек со риби.Но вирот бил длабок и рибите не се фаќале за да ги испече Пејо,па Мариовците седнале да јадат леб и кромид.Пејо си велел како за себе:Е и оване е право.
Гледај риби-јади кромид!
Одеднаш како да се досетил,скокнал од местото,ја извадил лажицата од торбата и им рекол на другите:
Лажиците,бре другари!Не гледате ли колку рибина чорба има пред нас,а ние јадемелеб и кромид!?
И самиот почнал до барата да срка од водата во која се префрлале слатките мренчиња,шаранчиња и разни други риби.Селаните го послушале и се наредиле окулу барата,та се насркале од рибината чорба