Миш Кукутела беше петле, куцо. Имаше една мајка и еден татко. Немаа деца и го имаа земено Миш Кукутела за син. И како јунак во фамилијата ги чуваше татко му и мајка му и им носеше што им требаше. Беа многу сиромашни. Кога отиде од бедното село во богатото, се стркала со едната нога на буништето. Го најде еден богат од селото и зеде да им кажува дома:
- Најдов едно куцо петле, ама не е пцовисано уште, уште не е пцовисано. Ај да Го нахраниме.
Го нахранија. Живна и така го задржаа богатите. Јадеше. Одеше на буниште и им пееше како петелот што кукурика на сабајле. Ги будеше богатите a немаше ниту саат.
- Кикирику.
Еден ден богатите рекоа:
- Ама, овој е многу иамешен иешел. Ај да го земе-ме да спие во соба.
Го зедоа, го фрлија во собата. Во собата си имаа пари, златници скриено. Миш Кукутела немаше што да прави. Сите златници ги голтна. Голтна еден, голтна друг, виде дека е тешко, не може ништо. Си легна како да е пцовисан. Ама да мислат дека е пцовисан. Со една пара, една обетка беше, си ја фати усната. Овие видоа дека е пцовисан и го фрлија на буниште. Овој виде де-ка го фрлија. Тој полн со златници кога се врати во се-лото кај мајка му и татако му, им рече:
- Земете го ceгa сукалото и удрите на мене, на мојот мев! Врзете ме за ногата што ја имам и тресе-те ме!
Така ги направи богати. Им паднаа парите од ме-вот на Миш Кукутела и се сторија со богатство, со пари. Можеа да живеат тројцата така и си го поминаа нивниот живот добро, старецот со старата и Миш Кукутела.
- И така, ако сакате eue да спечалите, на друг начин, оти вие не сте Миш Кукутела, - ни велеа нам. - Туку да учите, да работите и да носите за мајките, за татковците за да живеете сите добро. Да си го поминете векот како што е редот.
Клеанти Лиаку-Ановска