Разговор помеѓу Гордана Јанкуловска и Марјан Ристески

ГЈ: Да.
МР: Министерке, како сте, добри?
ГЈ: Добро сум Маријан, ти како си?
МР: Добро еве, јас само да Ви пријавам инцидент имало во Прилеп.
ГЈ: Добро.
МР: Овие од ЕС-ДЕ-ЕС штајкувале и луѓе наши некои, врвеле со кола во болница. 
Стариот со бајпаси на срцево, детево го возело, ги извадиле, ги изначукале 
здраво, му влегле во штабот…
ГЈ: Нашиве се натепани?
МР: Нашиве натепани, да. Тие штрајкуваа на разни локации, и во близина имаме 
штаб ние, му влегле внатре, полицијава си дремела. Овие му карале, му фрлале, 
ќе ве запалиме сосе штабот, мајмуни едни, исплашени децава. Запрепастени од 
полицијава, си стоела на страна и ништо не реагирала.
ГЈ: Добро, полицијата не смее да реагира во таков случај, ама ако го пријавиле 
инцидентот ќе видиме.
МР: Пријавен, пријавен е инцидентот, и тие апашите што мавале точно ги знаат. 
Му велам: зошто не ги приведовте? Вика – ќе сносам прекршочна пријава.
ГЈ: Дисциплинска одговорност.
МР: Дисциплинска одговорност…
ГЈ: Е па Маријан, тоа е. Полиција нема овластувања како што имаше порано. Сега…
МР: Ама…
ГЈ: Може да гледаат и да пишат пријава.
МР: Ова не го очекував.
ГЈ: Но, незавнисно тоа си е законот. Ние ќе си пуштиме пријави сега.
МР: Да, ама министерке едниот е познат криминалец, значи…
ГЈ: Штом ги знаат полесно ќе оди.
МР: Едниот Лоло го викаат, другиот, како го викаа..Али Баба го викаа некако…
ГЈ: А бе они во Прилеп се знаат сите.