ГЈ: Да ти кажам ми се смачи више.

ЗС: Не ми збори.

ГЈ: И од избори и од све. Налет, знаеш како, мислам.

ЗС: Цркнавме. Да ти кажам ноќеска каква порака добив ми се смачи што ми идеше 
да му грабнам телефон да му ја скршам главата.

ГЈ: Ја ти викам...

ЗС: Не тера да напраиме незаконско нешто. Не ја, Миле и Владо треба да 
потпишат со тие Кинезите и нејќат луѓето да потпишат. И во право се што нејќат.

ГЈ: Да де де.

ЗС: Е сега место со нив тоа да го расправа, сега они и да го јаваат, јас сум 
месинџерот, мене ми се јавува, ова зошто е вака зашто е така, не е потпишано. 
Му објаснувам зашто не е, и му пишувам во пораката и мислам дека се во право 
луѓето. И ми враќа порака јаките експерти, јаките правни експерти Миле и 
Владо, а и ти како искусен правник сте дошле до заклучок дека е, и нешто ми 
дрнда таму.

ГЈ: Глупости. Па тој што вика дека е ок, нека го потпише.

ЗС: И да не сме во право, пази, и да не сме у право, начин ли е тоа бе со 
тројца твои соработници?

ГЈ: Да де. Ама и не само тоа, ако некој некомотно се чувствува, значи има 
нешто.

ЗС: Така е. Пак е да речам забегана порака. Онака, човек што изгубил контакт 
со реалноста. Не е во ред, не можеш да вреѓаш така.

ГЈ: Да бе да, мислам на крајот.

ЗС: Ако не сум јас искусен правник, шест години работам со проблематика, знам 
да проценам

ГС: Ама независно...

ЗС: Што треба да потпишат знаеш? Договор со кинеска компанија што ќе ги гради 
патиштава без тендер. Тоа треба луѓево да потпишат.

ГЈ: Па не може така.